म्हणे ती आहे परकं धन,
मग सोडताना हात तिचे,
का दाटुनि जातं हे मन?
कठिण गं पोरी ही वाट,
पण येईल पुन्हा,
नवी पहाट...
आपुलकीने अपुल्या,
कर सर्वांचा तू सांभाळ…
कर सर्वांचा तू सांभाळ…
संकटावर होऊनि खंबीर ,
सावर तू अपुला संसार,
सहवासाने तुझ्या गं पोरी,
सदाच उजळू दे, ते घरदार …
-वेदांती
-वेदांती
